 |
| Wyspa Papa Stronsay Zdjęcie: Lis Burke, źródło: Wikimedia Commons |
Dnia 18 czerwca 2008 roku Synowie Najświętszego Odkupiciela (Redemptoryści Zaalpejscy) zostali przyjęci z powrotem do pełnej jedności ze Stolicą Piotrową. Redemptoryści Zaalpejscy są teraz w pełni zjednoczeni z Jedynym Świętym Katolickim Apostolskim Kościołem.
Fundacja
W marcu 1987 młody ksiądz redemptorysta poszukując sensu zamieszania w Kościele i odkrywając przez przypadek, że kryzys w Kościele powstał i był spowodowany kryzysem liturgii, jednocześnie odkrywając w sobie zarówno przekonanie o swojej potrzebie odprawiania pozornie zabronionej „starej Mszy” i byciu z tego powodu w trudnej sytuacji, zwrócił się do arcybiskupa Lefebvre 'a po radę i pomoc.
W miarę upływu miesięcy w ciszy seminarium Econe w Szwajcarii, zasugerowano, żeby zapytał arcybiskupa o opinię w sprawie założenia wspólnoty religijnej, gdzie stara Msza i stare Reguły Redemptorystów mogłyby być praktykowane dla świata anglojęzycznego. Dnia 3 grudnia 1987 roku, arcybiskup udzielił błogosławieństwa i zachęty do realizacji tego projektu, chociaż na tym etapie nie było innych osób w to zaangażowanych. Kilka dni później, 8 grudnia pomysł ten został przedstawiony także kardynałowi Gagnonowi, który przyjechał do seminarium z oficjalną wizytacją. Jego eminencja podobnie udzielił zachęty do realizacji projektu, ostrzegając jednocześnie, że mogą być trudności w powołaniach do takiego stylu życia.
Rozwaga nakazywała potrzebę znalezienia przynajmniej jeszcze jednego kandydata, zanim pomysł mógłby być traktowany poważnie, niezależnie od błogosławieństw arcybiskupa i kardynała. Jeden z seminarzystów, który wiedział o zamierzanej fundacji wykazywał pewne zainteresowanie i tych dwoje uzgodniło, że udadzą się z pielgrzymką do Fatimy w czasie nadchodzących wakacji bożonarodzeniowych. Podczas dziewięciu kolejnych dni pielgrzymki odprawiano Mszę Świętą i zanoszono modlitwy do Niepokalanego Serca Maryi, z prośbą o światło i kierowanie. W ostatni dzień nowenny, seminarzysta zgodził się przyłączyć do fundacji, jeśli otrzyma pozwolenie swojego kierownika duchowego i rektora seminarium. Uzyskał zgody na przystąpienie do fundacji. Wtedy, wraz z dwoma innymi, 2 sierpnia 1988 fundacja rozpoczęła swoją działalność w Warden Manor na wyspie Sheppey w Kent, Anglia. Arcybiskup pobłogosławił nazwę dla klasztoru: Bolesne i Niepokalane Serce.
Wkrótce członkowie wspólnoty przyjęli imiona zakonne. Ksiądz obrał imię o. Michael Maria, a seminarzysta stał się bratem Antonim Marią; znano ich jako Redemptorystów Zaalpejskich i taka nazwa zachowała się do dzisiaj.
Wyspa Sheppey była domem dla Redemptorystów Zaalpejskich przez następne 10 lat mniej więcej. Kiedy zaczęli napływać aspiranci, pojawiła się potrzeba zakwaterowania i okazało się, że nadają się do tego szopy ogrodowe , które można ogrzewać przenośnymi piecykami gazowymi, jednak nie było bieżącej wody. Warunki były trudne i stało się jasne, że coś trzeba będzie z tym wkrótce zrobić. Po kilku latach, poprzez przełożonego okręgowego SSPX na Francję, zaoferowano im dom we Francji, a potem inny dom – w rzeczywistości były klasztor.
Klasztor został przeniesiony do posiadłości w Joinville we Francji. Jednak wkrótce oczywistym stał się problem, którego przeznaczeniem było wyprowadzenie Redemptorystów Zaalpejskich z Francji – wizy. Wiz nie przyznawano członkom zgromadzenia na dłużej niż 6 miesięcy i po tym czasie, każdy z nich musiał opuścić Francję i aplikować ponownie o wizę. O. Michael Maria i o. Antoni Maria otrzymali ostatecznie wizy ważne do roku, ale było jasne, że tak nie da się funkcjonować. Oznaczało to nieustanne podróże w tą i z powrotem przez Kanał La Manche do Sheppey, odległej teraz o 300 mil. W rzeczy samej klasztor Bolesnego i Niepokalanego Serca na Sheppey nigdy nie był zamknięty; zawsze byli tam jacyś członkowie wspólnoty przynajmniej co miesiąc. W tej sytuacji, Redemptoryści Zaalpejscy poszukiwali innego miejsca, które mogliby nazwać swoim domem.
Opatrzność
W styczniu 1999, o. Michael Maria, o. Antoni Maria i brat Nikodem Maria udali się do spokojnego miejsca w Szkocji, gdzie ojcowie przygotowywali kazania na misje, które mieli głosić w następnym miesiącu w Ameryce. Skończywszy wcześniej, udali się na krótką wyprawę do Orkney, skąd pochodzi i gdzie jest pochowanych wielu krewnych o. Michael’a. Zatrzymali się u pośrednika nieruchomości prosząc o listę dostępnych posiadłości i wręczono im plik papierów. Na spodzie była kartka reklamująca sprzedaż małej wyspy – Papa Stronsay. Papa oznacza „ksiądz” w języku staronordyckim, więc wyspa ta była „Wyspą księży Stronsay”, gdzie Stronsay była większą położoną obok wyspą. Wydawało się to zbyt dobre, żeby mogło być prawdziwe, więc udali się tam, żeby zobaczyć. Miejsce było perfekcyjne, ale znacznie ponad ich możliwości finansowe. Wrócili ze Szkocji i zaczęli nowennę (modlitwa przez 9 kolejnych dni) do Św. Józefa, który między innymi jest patronem „łowców domów”! Pod koniec dziewiątego dnia nowenny złożono darowiznę dokładnie w potrzebnej kwocie. W zwyczaju Redemptorystów jest, podczas modlitw nocnych, odmówienie 3 Gloria Patris na cześć św Józefa i Św Kajetana za dobrodziejstwa opatrzności; tutaj doświadczono jednego z tych wspaniałych dobrodziejstw. Tak więc wyspa Papa Stronsay została zakupiona przez Redemptorystów Zaalpejskich w święto Królowania Maryi 31 maja 1999 i od tego czasu jest ich domem i domem macierzystym.
W 2007 roku powstała nowa fundacja Redemptorystów Zaalpejskich w miejscowości Christchurch w Nowej Zelandii.
Tłumaczenie: Gabriela Grobelna
